۱۳۸۹ آذر ۱۶, سه‌شنبه

پیام مشترک بهاره هدایت و مجید توکلی به مناسبت روز دانشجو

دوستان عزيز و ياران شفيق؛
فعالين عرصه دانشجويي در خارج از کشور


ما، دو تن از فعالين دانشجويي داخل ايران، تنها به جرم فرياد کردن در برابر استبداد و خودکامگي، به علت آزاديخواهي و تلاش براي نيل به دموکراسي و به خاطر پاسداشت حقوق ملت مظلوم در مقابل حاکميت اقتدارگرا چندي است که توسط سربازان همين حاکميت که نام پاسداران امنيت کشور بر خود نهاده اند، به عنوان عاملين ناامني در کنج نمور زندان ها محبوس گشته ايم. ما از درون زندان هاي سرد ظلم و جور سلام هاي پرمهر و گرم از آتش آزاديخواهي خود را صميمانه به شما تقديم مي داريم. اگر چه تن مان زخمي زخمه استبداد است، اما دلمان لبريز از مهر و شعله فروزان اميد و سرمان سرخوش از تداوم راه پرافتخار آزادي خواهي است که بارش بر دوش ملت ايران در جاي جاي اين گيتي است.

با خبر شديم، ياران دبستاني مان در خارج از مرزهاي جغرافيايي ايران، همراهان و همرزمان خود را در داخل و همچنين تداوم روند مبارزات آزاديخواهانه را فراموش نکرده اند و در آستانه روز دانشجو قرار است مراسمي به پاسداشت اين روز برگزار کنند. از اين رو بر آن شديم تا چند کلمه اي با شما سخن گوييم.

دانشگاه، به عنوان نهادي مستقل از قدرت که همواره در تمام دنيا محل پرسشگري و نقادي است، پيوندي فراتر از مرزهاي جغرافيايي دارد و فضاي باز و آزاد موجود در دانشگاه هاي خارج از ايران اين امکان را به فعالين دانشجويي حاضر در اين دانشگاه ها مي دهد تا با استفاده از امکان و فضاي اين دانشگاه ها پيوندهاي دانشجويي و دانشگاهي را با دانشجويان و دانشگاهيان ايران مستحکم تر کنند. جنبش دانشجويي ايران در داخل کشور وظايفي دارد و متناسب با آن امکاناتي در اختيار دارد که مي تواند در جهت فعاليت هاي مدني خود از آن استفاده نمايد. فعالين دانشجويي ايراني خارج از کشور نيز امکانات و فضايي ديگر براي کمک و ياري به فعاليت هاي داخل در اختيار دارند و اين تلاش ها مي تواند مکمل يکديگر در اين روند باشد.

همان گونه که تجربه مبارزات و تلاش هاي در خور توجه و تاثيرگذار دانشجويان پيش از انقلاب در خارج از کشور نشان داد، تلاش براي رسيدن به دموکراسي و آزادي در سرزمين مان، ايران، حد و مرز جغرافيايي نمي شناسد و مي تواند در هر گوشه اي از جهان، متناسب با امکانات و فضاي موجود، پيگيري شود. از همين رو تلاش هاي صورت گرفته در اين زمينه و در ساليان اخير قابل تقدير است و لازم است که دانشجويان و فعالين دانشجويي حاضر در خارج از کشور که از فراغ بال و آزادي بيشتري برخوردار هستند قدر نيرو و امکانات خود را بدانند و بيش از اين تلاش نمايند تا به مبارزات آزادي خواهانه ملت، که امروز با سرکوب هاي شديدي در داخل مواجه است، حداکثر کمک و ياري را برسانند.

در حالي که فضاي پليسي شديدي، خصوصا در ارتباط با دانشجويان و دانشگاهيان، بر فضاي ايران حاکم شده است، بر فعالين دانشجويي حاضر در خارج از ايران است که زبان گويا و بيانگر مطالبات دانشجويان در داخل باشند و صداها و ديدگاه هاي دانشجويان را در رسانه هاي جمعي و در سطح افکار عمومي بين المللي بازتاب دهند. در حالي که اقتدارگرايان از هيچ تلاشي براي خاموش کردن صداي منتقدين و مخالفين فروگذار نمي کنند و فعالين سياسي و مدني را به شدت تحت فشار قرار داده اند، آنان که دلشان با ايران و مردم ايران است و دستشان مي رسد بايد تلاش نمايند تا حساسيت جامعه جهاني را نسبت به نقض مداوم حقوق بشر و به خصوص نقض آزادي هاي آکادميک در دانشگاه هاي ايران و در مضيقه قرار دادن اساتيد و دانشجويان مستقل برانگيزند. تا با حساسيت بين المللي و فشار افکار عمومي قدري از شدت سرکوب در داخل کاسته شود. در اين ميان هدف قرار دادن سردمداران سرکوب دانشجويان و جنبش دانشجويي و حاميان تک صدايي در دانشگاه ها از اهيمت مصاعفي برخوردار است.

يکي از بزرگترين دستاوردها و مزيت هاي جنبش دانشجويي در دو دهه اخير رونق بخشي به فضاي تضارب آرا و نقادي ديدگاه هاي گوناگون در عرصه عمومي ايران با حضور صاحبنظران از ديدگاه هاي مختلف بوده است. اينک که تداوم اين امر فرخنده توسط دولت پادگاني غيرممکن شده است، جنبش دانشجويي برون مرزي به ممد استفاده از فناوري هاي جديد ارتباطي و قابليت هاي دنياي مجازي مي تواند اين خلاء را پر کند و کرسي هاي حقيقي گفتگو، آزاد انديشي و برخورد آراء متنوع را بر پا دارد. قطعا فضاي آزاد خارج از کشور فرصت مناسبي است تا با گفتگو و تبادل نظر بتوان به بحث و نقادي طرح هايي پرداخت که در زمينه حفظ و اعتلاي جنبش دانشجويي مطرح شده اند. بدين ترتيب تمهيدات ساختار سلطه براي توقف پويايي فکر و انديشه و تلاش هاي موازي جهت ايجاد آگاهي کاذب با شکست مواجه مي گردد.

بار ديگر درودهاي خود را بر تلاش هاي خالصانه اي که توسط دانشجويان فعال در خارج از کشور صورت مي گيرد مي فرستيم. ما عميقا باور داريم که روزي دست در دست يکديگر کبوترهاي صلح و آزادي را در ميهن مان پرواز خواهيم داد و اوج گيري شان را در آسمان آبي ايران به نظاره خواهيم نشست. به اميد آن روز که چندان هم دور نيست….

بهاره هدايت ،مجيد توکلي

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر